میکل آنژ ، نامی مترادف با رنسانس عالی ، نه تنها یک نقاش و معمار استاد بلکه یک مجسمه ساز فوق العاده بود. توانایی او برای تنفس زندگی در مرمر سرد و سخت بی نظیر است و آثار او همچنان به الهام بخشیدن به هراس و شگفتی قرن ها پس از خلقت آنها ادامه می یابد. نبوغ مجسمه ای از میکل آنژ ، درک عمیق و استفاده از سنگ مرمر ، به ویژه رویکرد وی برای حکاکی از چهره های یک دال واحد بود. این مقاله به روشهای میکل آنژلو ، انتخاب او از مرمر و شاهکارهایی که او ایجاد کرده است ، می پردازد ، همه در حالی که به بررسی زیربناهای فلسفی که هنری او را هدایت می کند ، می پردازد.
